شما با مطالعه ی آن ها قادر خواهید بود تا 63 درصد احتمال ایجاد ام اس در خود را تشخیص دهید اما تشخیص قطعی بیماری با روش های پیشرفته نظیر بررسی بالینی با MRI امکان پذیر است. مشکلات بینایی یکی از شایع ‌ترین علائم بیماری هستند. التهاب بر عصب بینایی تأثیر می‌ گذارد و در دید مرکزی اختلال ایجاد می‌ کند. این امر می ‌تواند به تاری دید، دوبینی یا از دست دادن بینایی منجر شود. شما ممکن است بلافاصله متوجه‌ مشکلات بینایی ‌خود نشوید، چون آسیب‌ های وارده به بینایی ممکن است آهسته و تدریجی باشند. از آنجایی که بیماری های چشمی کم نیستند در تشخیص خانگی ام اس تنها نمی توان به این مورد اکتفا کرد.

گروه دیگر علائم شایع بیماری هستند که در تشخیص خانگی ام اس حتما باید مورد توجه قرار گیرند. MS بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می ‌گذارد. این بدان معناست که ممکن است سیگنال‌ های نامشخصی در سراسر بدن ارسال شوند و گاهی ‌اوقات هم هیچ سیگنالی فرستاده نشود. این امر به بی ‌حسی منجر می‌ شود. اگر بی حسی ادامه دار بود باید به ام اس مشکوک شوید و به پزشک مراجعه کنید. اگر بی حسی نشانه ای از بیماری باشد و جدی گرفته شود، درمان ام اس در مراحل اولیه امکان پذیر است.

درد مزمن و گرفتگی‌ های نامتوازن عضلات نیز در بیماری MS متداول هستند. به گفته ‌ی انجمن ملی بیماری شناسی عصبی، یک تحقیق نشان داد، نیمی از افراد مبتلا به ام اس، دچار درد هستند. شما ممکن است سفتی عضلات یا مفاصل و همچنین حرکات ناگهانی، دردناک و غیر قابل ‌کنترل اندام ‌ها را نیز تجربه کنید. در صورت مواجه با این نشانه ها نباید به سرعت به سمت مصرف خودسرانه مسکن ها برویم. حدود 76 درصد از افراد در مراحل اولیه‌ ی بیماری دچار خستگی و ضعف بدون علت می‌ شوند. خستگی مزمن زمانی اتفاق می ‌افتد که اعصاب موجود در ستون فقرات تخریب می ‌شوند. این خستگی معمولا به ‌طور ناگهانی ظاهر می ‌شود و برطرف شدن آن چندین هفته طول می ‌کشد. این ضعف در ابتدا بیشتر در پاها رخ می دهد و توجه به آن بیشترین کمک را به تشخیص خانگی ام اس می کند.

زمانی یک فرد علائم ام اس در جوانان را مطالعه می کند، این سوال برایش ایجاد می شود که آیا ام اس با درد خاصی همراه است و اگر درد هست، تا چه حد آزاردهنده خواهد بود؟ حدود دو سوم افراد مبتلا به این بیماری، درد را به عنوان علامتی از بیماری خود گزارش می کنند. شایع ترین نوع درد در افراد مبتلا شامل :

• سردرد
• درد پشت
• درد اندام
• اسپاسم عضلانی

متاسفانه بدترین قسمت قضیه در مورد دردهای ناشی از ام اس این است که درد ناشی از اعصاب است و داروهای ضد درد اثر کمی دارند یا هیچ تاثیری ندارند. با این حال، داروهای دیگر درمان ام اس ممکن است مؤثر باشند. علائم لرمیت گاهی اوقات توسط بیماران تجربه می شود. این علامت یک نوع شوک الکتریکی تند است که در پشت و یا اندام ها رخ می دهد و یا وقتی که سر به سمت جلو خم می شود، بالا و پایین می رود.

نتایج پژوهش ها حاکی از آن است که رژیم غذایی مناسب به ویژه اگر در مراحل ابتدایی بیماری اجرا شود، باعث کند شدن سیر بیماری ام اس و کاهش میزان ناتوانی کلی در درازمدت می ‌شود. بیماری ام اس خود یک طیف خاص عصبی دارد؛ اما این ناتوانی عصبی زمینه را برای ایجاد مشکلات بعدی فراهم می کند.

برای مثال بیماری ام اس باعث می شود که میزان تحرکات فرد کاهش یابد. این کاهش تحرک زمینه را برای ایجاد پوکی استخوان فراهم می کند. حالا اگر بتوانیم کاهش تحرک را با برخی رژیم های غذایی جبران کنیم، به روند درمان ام اس کمک زیادی کرده ایم. سیر یکی از گزینه هایی می باشد که در جوامع علمی بسیار مطرح است.

درمان ام اس با سیر به شما کمک می کند تا بر حسب یکسری واکنش های متابولیسمی، توان حرکتی خود را تا حدی بازیابی کنید. بیماری هایی همچون ام اس و آلزایمر از سری بیماری هایی هستند که درمان قطعی برای آن ها وجود ندارد. بر این اساس، هر دارویی که بتواند روند پیشرفت بیماری را کندتر کند، موثرترین درمان شناخته می شود. درمان ام اس با سیر یکی از این موارد است.

مشکل اساسی که باعث شده است ام اس به یک بیماری جدی تبدیل شود، همین است که این بیماری به سرعت بخش های مختلف را درگیر می کند. این درگیری وسیع به دلیل آسیب به میلین مغز و نخاع ایجاد می شود. مغز و نخاع سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می دهد و کار این بخش کنترل تمام بخش های بدن است. عوارض ام اس بر سیستم ها و بافت های مختلف بدن به شرح زیر است:

• بافت عصبی
• بافت بینایی
• گفتار
• بلع
• مشکلات تنفس
• اختلالات گوارش
• ضعف عضلانی و تعادل

درگیری هریک از این بخش ها در فرد بیمار مشکلات زیادی را در رفتار عادی او ایجاد می کنند. هر چند در زمان درمان ام اس، این بخش ها هم درمان می شوند اما علائم بیماری در آن ها از بین می رود اما تا روند درمان کامل فرد با مشکلات زیادی حتی در روابط عادی و روزانه خود رو به رو است.

البته توجه داشته باشید که هرچه سریع تر نسبت به درمان ام اس اقدام شود، عوارض ام اس زودتر از بین می روند اما تاخیر در روند درمان باعث پایداری نسبی برخی از عوارض حتی پس از اتمام درمان می شود.

شماری از ویروس‌ها با اثرات مخرب مشابه بیماری ام ‌اس شناخته شده‌اند. برخی از دانشمندان معتقدند که عفونت ‌ها ممکن است سیستم ایمنی بدن را به سمت حمله به سلول‌ های عصبی سوق دهد. این موضوع دانشمندان را در تنگنا قرار داده است تا نتوانند پاسخی قطعی برای سوال علت به وجود امدن بیماری ام اس چیست؟ ارائه دهند. در حقیقت، آنچه آن ها گمان می‌ کنند این است که در سیستم ایمنی شما، ویروس یا باکتری های یک عفونت، مانند یک سلول های عصبی به نظر می‌ آیند.

سیستم ایمنی برای مبارزه با این ویروس، سلول‌ های تخصصی به نام سلول‌ های تی کشنده تولید می‌ کند. این سلول‌ ها پس از آن که عفونت از بین رفت، در بدن شما باقی می‌ مانند و در زمان مواجه با سلول های عصبی، آن ها را هم عامل بیگانه تصور و مورد حمله قرار می دهند. در این زمان است که ام اس آغاز می شود. یکی از ویروس های معروف که عاملی برای ایجاد ام اس است و درمان ام اس را هم با مشکل رو به رو می سازد، «اپشتین بار» است.

اینکه شروع علائم ام اس را محدود به سنی خاص بدانیم، شاید کار درستی نباشد. بسته به شرایط و شدت بیماری، افراد در سنین مختلف علائم بیماری را آشکار می کنند. معمولا علائم اولیه بیماری ام اس بین 25 تا 45 سالگی شروع می ‌شود.

ولی این احتمال نیز وجود دارد که این بیماری در دوران کودکی یا پس از 45 سالگی شروع شود؛ ولی به ‌طور کلی بیماری در این گروه‌ های سنی، کمتر بروز می ‌کند. توجه داشته باشید که وقتی بیماری علائم خود را آشکار کرد، بلافاصله باید درمان ام اس شروع شود.

این مورد از علائم اولیه بیماری ام اس نشانه ای برای آسیب وسیع است و باید جدی گرفته شود. زمانی که اختلالات بینایی و تاری دید شروع می شود، ام اس آسیب به اعصاب اصلی را آغاز کرده و باید هرچه سریع تر درمان ام اس برای فرد در نظر گرفته شود. از آنجایی که بیماری ام اس به CNS حمله می کند، کاهش و ضعف حافظه، ناتوانی در تمرکز، صحبت ‌کردن و مشکلات زبانی از اختلالات رایج در نتیجه پیشرفت بیماری است که البته در بیشتر اوقات می ‌تواند از علائم شروع این بیماری هم باشد.

همان گونه که می دانید ام اس یک اختلال نورواتوایمیون است که در آن سلول های بافت CNS مورد تهاجم قرار می گیرند. بسیاری از بیماران با شنیدن این موضوع برایشان این سوال پیش می آید که ایا بیماری ام اس کشنده است؟

اگرچه ام اس اختلال زیادی را برای فرد به همراه دارد و می تواند توانایی های زیادی را از بیمار سلب کند؛ اما به هیچ وجه به عنوان یک بیماری کشنده شناسایی نشده است. تحقیقات زیادی برای بررسی میزان آسیب های ام اس و درصد کشندگی آن انجام شده است؛ اما نتایج همگی آن ها حاکی از آن است که بیماری ام اس یک بیماری محدود کننده بوده و به هیچ وجه باعث مرگ نمی شود.

منظور از محدودکننده بودن این نیست که فرد به طور کامل فلج می شود، بلکه منظور این است که برخی از حرکت ها برای او سخت می شود. اخیرا یک مقاله جالب در بریتانیا منتشر که عنوان آن « درمان ام اس یا مرگ بود». این مقاله بیماران را بسیار مضطرب ساخت؛ اما حقیقت چیز دیگری بود.

خلاصه این مقاله به شرح زیر است. «شاید تصور عامه این باشد که بیماری ام اس کشنده است؛ اما این بیماری به هیچ وجه کشنده نیست و تنها دلیلی که می توان برای کشنده بودن آن بیان کرد این است که فرد با اختلالات حرکتی ایجاد شده به بیرون از منزل برود و سانحه ای برای او روی دهد.»